Ans en Willy Veneklaas naar Nieuw Zeeland (deel 5)
Zondag 12 januari 2014. 64 Km. in de bergachtige omgeving Rotorua. Bewolkt maar droog weer. Rotorua – Rotorua.
Vandaag maken we min of meer pas op de plaats in en om Rotorua, het vulkanisch en geothermisch hoogtepunt van Nieuw Zeeland. In en om de stad stinkt het verschrikkelijk naar zwavel en rotte eieren, overal komt stoom uit de grond, maar wel machtig mooi. We beginnen met een rustig ontbijtje en nemen alleen de topkoffer mee, lekker relaxt. We gaan eerst naar het topstation van de kabelbaan. Met de motor natuurlijk, Ans gaat echt niet in zo’n bakkie aan een draad zitten. Van hier uit hebben we een prachtig uitzicht over het meer en de stad. We rijden vervolgens rondom de berg en dwars door de stad naar Burried Village, een door de vulkaanuitbarsting van 1886 volledig onder de as en lava bedolven dorp wat nu grotendeels weer opgegraven is. Best interessant. Ik maak nog een extra rondje door het oerwoud naar de watervallen terwijl Ans nog wat rondkijkt en even uit kan rusten. Weer terug naar Rotorua en wel naar Maori Village. Dit is een Maori gemeenschap waar nog veel dingen authentiek zijn en gedaan worden. Na een show met Maoridansen lopen we een rondje langs allerlei geothermische verschijnselen en prachtige geisers. Ook nemen we een kijkje in de “centrale keuken” hier wordt door de bewoners, maar ook door mensen uit de stad, gekookt in gaten in de grond met een deksel erop. Door de stoom en de aardwarmte gaart het eten. Heel bijzonder om te zien dat dit anno 2014 nog steeds gebeurt. De kookgaten zijn publiek bezit en je moet je eten maar koken waar ruimte is. Na het tanken en boodschappen doen zoeken we de backpacker maar weer op, koken ons eigen potje gewoon op een elektrisch fornuis, drinken nog wat en duiken moe maar voldaan vroeg de koffer in.
Maandag 13 januari 2014. 391 Km. Bewolkt, beetje motregen, veel wind. Bergachtig. Rotorua – Te Kuiti.
We verlaten Rotorua in zuidelijke richting slaan enkele geothermische parken over omdat we de afgelopen dagen hier genoeg van hebben gezien en 70 dollar per park best pittig is. Wel maken we nog een kort uitstapje naar Hidden Valley, een dal wat slechts via één kronkelweg te bereiken is en waar onderin een warm(37 graden) meer is. Omdat het dan net begint te spetteren besluiten we om niet te gaan zwemmen maar door te rijden naar de koffiestop. De hele dag waait het al flink, maar als we bij Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw Zeeland, aankomen begint het echt te spoken. De wind blaast hier over het meer en slingert onze motor over de weg alsof het een bootje op de golven was. Trickey hoor! Bij de koffiestop krijgen we het advies om niet ten zuiden langs Mount Ruapehu te gaan maar langs de Noordkant. Dit zou aanmerkelijk korter zijn en er is hetzelfde te zien. Zo gezegd zo gedaan. Na eerst onder aan de berg geluncht te hebben gaan we klimmen. Met de Suuz natuurlijk! Via een prachtige kronkelweg door een maanlandschap met alleen lavabrokken komen we boven. D.w.z. daar waar de weg ophoudt. Ook het zicht houdt hier op want we zitten net onder een dik wolkendek. Vanaf hier kun je met skiliften nog hoger maar omdat het uitzicht met dit weer nihil is besluiten we om maar weer af te zakken en onze weg te vervolgen over een prachtige weg door een ruig landschap. Om half vier komen we door Te Kuiti en besluiten dat weer welletjes is voor vandaag. We vinden gelijk een leuk motelletje en genieten een paar uur van de toch nog doorgebroken zon. Vandaag lekker uit eten en dan ….ZZZZZZZZZZZZZ.
Dinsdag 14 januari 2014. 270 Km. Droog, zonnig, wind. Eerst vlak, later bergen. Te Kuiti – Wiatanga.
Na het ochtendritueel stappen we op voor de eerste 10 Km naar Waitomo. Hier bezoeken we de glowwormcaves. Best leuk al die gloeiwormen, stalagmieten en stalactieten. Na de grotten eerst koffie en dan begint de echte dagtocht. Het sterk glooiende landschap wordt steeds vlakker en we rijden door een immens akkerbouwgebied. Het waait flink over de vlakte maar gelukkig niet zo hard als gisteren. Om het rechtoe rechtan rijden te onderbreken stoppen we uitgebreid voor de lunch in Morrinsville. Verder maar weer richting het schiereiland Coromandel. Je ziet het al van verre liggen want zo vlak als het hier is, zo bergachtig is Coromandel. Achteraf blijkt dit ook één van de mooiste delen van Nieuw Zeeland te zijn met prachtige wegen, bergen, passen, stranden en tropisch regenwoud. Ja, want we zitten onderhand in het noorden van het land en daar is het subtropisch. Alleen die wind, de Suuz is soms de bocht niet in te krijgen en de andere keer wordt je er van zelf in geblazen. We maken nog een stop in Hot Water Beach. Hier kun je een schep huren om een gat te graven op het strand. Het gat vult zich dan met warm thermisch grondwater. Van het plan om hier te overnachten komt niets uit, alles zit vol, dus rijden we verder naar de volgende baai bij het dorpje Wiatianga. Hier vinden we voor een schappelijke prijs een volledig ingericht huis. Het is nog vroeg dus lopen we eerst naar het strand. Op de terugweg doen we wat boodschapjes voor het avondeten. Nog even de Suuz vertroetelen en de dag zit er al weer op.
Woensdag 15 januari 2014. 304 Km. Prachtig weer. Eerst bergachtig later glooiend. Wiatanga – Orewa.
Mooi bij tijds vertrokken. Eerst pinnen en tanken want de tank en de knip zijn bijna leeg. Prachtige stuurwegen op Coromandel met vaak fantastische uitzichten. We steken het schiereiland over naar Coromandel City. Hier gaan we met een toeristisch treintje de berg op. Het treintje gaat zig-zag heen en weer omdat de berg te steil is voor bochten. Boven genieten we van het uitzicht over de baai. Nadat we weer naar beneden zijn gekomen eerst maar even koffie met iets erbij bij de plaatselijke bakker. En verder gaat de reis langs de westkust van Coromandel, ook een prachtige weg. Onderweg nog een politiecontrole; no problem. Bij de stad Thames verlaten we Coromandel over de zelfde brug waar we gisteren binnenkwamen. Vanaf hier weer lange rechte wegen door een licht glooiend agrarisch landschap. Zo’n 40 Km voor Auckland, de grootste stad van Nieuw Zeeland, nemen we de snelweg. Dit is de enige mogelijkheid om van het zuiden naar het noorden te komen. Ans is het al gauw zat, maar toch rijden we maar 100 Km/h net als de rest van het verkeer. Kort na Auckland verlaten we de snelweg in Orewa. Hier zoeken we een dak en een bed. Het eerste motel vinden we te duur, maar 200 meter verder is er nog een. Scheelt toch mooi 55 dollar. We hebben tijd zat doen wat boodschapjes, koken ons potje, eten, beetje internetten en natuurlijk dagboek bijhouden. Na het eten sprint ik nog even naar de MacDonald. Niet omdat het eten niet goed of voldoende was, maar om Ans blij te maken met een dikke Macijsco. Goeie beurt gemaakt!
Donderdag 16 januari 2014. 127 Km. Mooi weer. Bergachtige streek. Orewa – Waipu.
Vandaag gaan we naar het noordelijkste punt van onze reis. De officiële route zit er op, die eindigde gisteren in Auckland. Via State Highway 1 en later binnen doorweggetjes rijden we naar Waipu. Hier nemen we een motelletje voor twee nachten. Na het afpakken pakken we één koffer weer in voor stranddoeleinden. We gaan het stadje in lunchen en dan door naar het (naturisten)strand. Echt een paradijs, sneeuwwit zand en een kalme schone zee. Tegen de duinen liggen we heerlijk beschut tegen de aflandige wind. Wat wil een mens nog meer na zo’n reis. Ondanks dat het wat bewolkt is is de temperatuur prima. Eind van de middag gaan we weer, met een tussenstop bij de supermarkt, naar het motel. We doen de was, drinken en eten wat, en dan worden de ogen alweer zwaar. Ook nemen we nog even contact op met Lucinda, zeg maar Lucy, een kennisje die in Auckland stage loopt, en we spreken af om zondag samen uit eten te gaan. Ook boeken we alvast een hotel in Auckland centrum zodat we bij aankomst zaterdag niet in die drukke stad hoeven te zoeken.