Tourweekend naar de Moezel
Beste MAC leden,
Graag wil ik met jullie mijn ervaring delen van mijn eerste tourweeekend van de MAC en wel van donderdag 17 september tot en met zondag 20 september j.l.
Eerst zal ik iets over mijzelf vertellen. Ik ben Ellen Rozendom, ben 58 jaar en woon sinds 1975 in Holten. In 1985 heb ik samen met Egbert mijn motorrijbewijs gehaald. Een aantal jaren hebben wij motor gereden, dan komen er kinderen en wordt de motor verkocht.
Tijdens een feestje kwam ik in gesprek met Willy Veneklaas over motorrijden. De volgende dag ben ik met een middagrit meegegaan bij Willy achterop de motor. Dit vond ik erg leuk, maar ik wilde liever zelf rijden. Na een paar opfrislessen bij Andre Doornink heb ik een motor gekocht.
Met Willy en mijn broer Meino heb ik regelmatig motorgereden om motorervaring op te doen. Omdat het me leuk leek om meer te rijden ben ik lid geworden van de MAC. Dan kun je met tourtochtjes mee op zaterdag en zondag. Wat mij wel opviel was dat er weinig dames meerijden, jammer. Doordat je meer mensen spreekt en ervaringen van andere leden hoort word je nog enthousiaster. Margriet Podt heeft eigenlijk de doorslag gegeven om mee te gaan met het tourweekend naar de Moezel, want nog een meerijdende vrouw erbij is altijd leuk. Waar blijven de andere motorrijdende dames?
Donderdag 17 september om 8 uur vertrek vanaf de MAC locatie aan de Beusebergerweg: 12 motoren en 14 personen. Bepakt en bezakt op weg naar de Moezel. Er werd lekker doorgereden, regelmatig gestopt om de inwendige mens van een sapje en een hapje te voorzien. Tegen 17 uur kwamen we bij ons hotel aan. ’s Avonds lekker gegeten, even na kletsen en dan naar bed, want de volgende dag om 9 uur moeten de krukassen draaien.
Voor dag 2 en 3 waren er twee verschillende routes gemaakt: een korte route van 220 km en een lange route van 300 km.
Op de tweede dag waren er veel bergweggetjes, hoogte verschillen en haarspeldbochten. De uitgezette routes waren prima op de navigatie te lezen, echter wegomleggingen kun je tijdens het maken van de route niet weten. Dit is geen probleem, want de voorrijders bekijken de situatie terplaatse en nemen dan de beslissing welke route dan gevolgd gaat worden. Dan komen we bij het motto: “vaak ben je te bangge, en gang is alles”, dus lachen naar de werklui, even zwaaien en gewoon doorrijden. Ik vond het geweldig.
Op de derde dag draaide de krukassen om 9 uur en iedereen ging mee ondanks dat het regende. Na een uurtje rijden was de regen voorbij: op naar Frankrijk, Luxemburg en België. We hebben deze dag allemaal de lange route gereden. Ik was wel helemaal stuk van de lange en intensieve dag.
Die avond was er een bonte avond gepland met eigen optredens. Helaas moest ik afzeggen in verband met oververmoeidheid(zie hierboven). Het frappante was wel dat uiteindelijk niemand heeft opgetreden, wat me wel een beetje tegenviel van de doorgewinterde motorrijders. Ik ben pas een beginnertje.
De dag van vertrek is aangebroken, alle spullen inpakken. Er wordt nog een groepsfoto gemaakt en rijden maar. De hoteleigenaar en zijn vrouw hebben ons uitgezwaaid en een goede reis gewenst. Deze dag hebben we geen regen gehad, wat wel prettig was.
Al met al is mijn conclusie na dit tourweekend: geweldig, veel geleerd, veel motorervaring opgedaan, veel gezien, veel gehoord, veel gelachen en veel kilometers gereden.