Ans en Willy Veneklaas naar Nieuw Zeeland (deel 4)

Dinsdag 7 januari 2014. 176 Km. Ferry, stad en later de heuvels in. Picton – Masterton.   Heet en veel wind.
Kwart over zes loopt de wekker af. Koffie zetten, brood roosteren, douchen, aankleden, ontbijten, motor oppakken en naar de ferry. Om vijf voor zeven zijn we bij de ferry. Inchecken en even een praatje maken met wat andere motorrijders. Om 7.20 uur boarding motor vastsjorren. Precies 8 uur vertrekken we, eerst door de Queen Charlotte sound dan Cook street en tot slot Wellington bay. Motor losmaken en rijden maar weer. We gaan eerst Wellington in naar de cablecar, dit is een tram die in een rechte lijn aan een staalkabel de berg op en neer gaat. Hierbij zorgt een tweede tram voor contragewicht. Dus als de ene naar boven gaat, gaat de ander naar beneden.  We kunnen echter met de beste wil van de wereld het onderste station niet vinden. Gelukkig heb ik het bovenste station, wat tevens museum is, als favoriet in de Garmin staan. Dan maar met de motor naar boven. Boven aangekomen gaan we eerst even naar het museum. Stelt niks voor, één oude tram 4 foto’s en 2 oude uniformen. Dan maar met de tram op en neer, best leuk. We besluiten verder te gaan. Als we de stad uitrijden merken we hoeveel wind er staat, haaks op de rijrichting! Eén maal worden we zelfs  door de wind opgepakt en een meter naar links geslingerd. Ans zit geschrokken te gillen achterop.. Rustig aan is het devies. Gelukkig merken de automobilisten rondom ons ook dat we het moeilijk hebben, en passeren ze ons op gepaste afstand. Net buiten Wellington verlaten we de grote weg en rijden iets beschutter over binnenwegen door een prachtig glooiend landschap met duizenden schapen. Uiteindelijk komen we in Masterton waar we de plaatselijke backpacker opzoeken. Ouwe zooi, niet al te schoon en met 6 permanente bewoners die de zooi alleen maar groter maken. Nadat Ans geklaagd heeft krijgen we een upgrade voor een andere kamer met eigen badkamer. De vieze keuken blijft hetzelfde. Alles goed verhitten dus. Ans laat de waterkoker ook nog even exploderen.

Woensdag 8 januari 2014. 196 Km. Glooiend, licht bergachtig. Masterton – Porangahau. Prachtig maar winderig weer.
Via kleine bergwegen slingeren we tussen de bergen en schapen door. De schapenboeren zijn vandaag druk. Het lijkt alsof alle schapen vandaag naar een nieuw weiland worden gebracht. Soms zie je dat aan de schapenkeutels op de weg en soms staat er een jerrycan met het opschrift “stock” of “cattle” op de middenstreep. Dan weet je; oppassen. Na weer zo’n jerrycan volgt een boertje op een off the road die staat te zwaaien. En ja hoor daar komen ze je tegemoet. Duizenden schapen op de weg, pauze dus. De schapen worden gedreven door 4 honden en erachter volgt een boer op een quad die, zo blijkt, de afvallige lammetjes oppikt. Prachtig om te zien en de gedwongen pauze meer dan waard. Even later komen we langs de langste plaatsnaam ter wereld “Taumatawhakatangihangakoauauotamateapokaiwhenuakitanatahu”.  Rond 1 uur besluiten we in verband met het prachtige weer een bed te zoeken aan zee en de rest van de dag op het strand door te brengen. Dit lukt gelijk bij de eerste poging in een leuke B&B op loopafstand van het strand. Hier vermaken we ons zonder ook maar iets te doen. Om iets te eten te krijgen moeten we wel naar de plaatselijke pub en dat is 4 Km, dus met de motor en alcoholvrij. De Giant Big Willy smaakt prima alleen heeft die een andere naam. Van de eigenaar van de B&B koop ik nog wat blikjes bier en daarmee komen we de avond door.

Donderdag 9 januari 2014. 319 Km. Glooiend licht bergachtig. Porangahau – Wairoa.  Droog later lichte regen.
Volgens het weerbericht wordt vandaag de slechtste dag van de week. ’s Ochtends merken we daar niets van, droog, half bewolkt en weinig wind. Rijden dus. We gaan over mooie kronkelwegen richting Havelock met onderweg een uitstapje naar Ocean Beach, het mooiste strand van de oostkust. Inderdaad prachtig, maar het is nog vroeg en iets te fris. Via de wijnstreek rondom Hastings en Napier verder naar het noorden. Lekker lunchen en dan begint het te motregenen. Toch maar verder, de bochten en bergen worden intenser en ook de regen. Ans wil stoppen, ik nog niet, en IK rij. In het provinciestadje Wairoa zoeken we een motelletje. We leggen onze spulletjes te drogen op de vloerverwarming, doen wat boodschapjes en later gaan we uit eten. Er is echter niets te vinden. Uiteindelijk belanden we in één of andere kak club waar we eerst lid moeten worden en het eten veel maar slecht is. 4 ons suddersteack, jammer had zo lekker kunnen zijn. Omdat het ook nog ongezellig is gaan we gauw naar het motel om ons met een blikje bier voor de TV te nestelen.

Vrijdag 10 januari 2014. 299 Km. Bergachtig. Wairoa – Hicks Bay. Prachtig weer.
Om half acht brandt de zon ons uit bed. Eruit, ‘tis mooi weer. We ontbijten in de zon, tanken en een bus olie halen, motor half litertje bijvullen, koffers eraan en rijden. We gaan richting Gisborne, 100 Km in vijf kwartier over prachtig asfalt door de bergen. Koffie bij de Subway en dan verder over de Pacific Highway. Een prachtige route door de bergen alleen slecht asfalt en heel veel Log Trucks die je de vouwen uit de broek rijden. Ans krijgt een zere kont en na weer 100 Km zetten we hem aan de kant voor een lange lunchpauze. We zullen echter nog 100 Km door moeten want hier kun je nergens overnachten. De Pacific Highway komt bij Hicks Bay uit aan de noordkust, dit is voor ons het meest noordoostelijke punt van onze reis. We moeten nu zoeken naar een bed. Na 10 Km zien we een bord wat verwijst naar Hicks Bay Motel. Prachtig, goed schoon, stijf aan zee maar wel 250 meter boven zeeniveau. Het motel heeft een winkeltje, restaurant en een zwembad. Omdat we in the middle off nowwhere zitten gaan we maar even zwemmen. Daarna lekker gegeten in het restaurant, waar Ans smult van haar dubbele portie aardappelpuree en warme groente. Na het eten loop ik nog even naar de glowwormcave die zich op het terrein van het motel bevindt, een hele klim, maar leuk om te zien.

Zaterdag 11 Januari 2014. 299 Km. Prachtig weer.  Hele dag bergachtig. Hicks Bay – Rotorua.
Vroeg wakker, ont bijtje en we rijden al om half negen. Eerst 100 Km over bergwegen met soms een uitstapje langs een baai. Even Tanken, werd ook tijd, bijna leeg. Ans klaagt alweer over haar kont maar wil hier geen koffie want het is hier nogal vies. Pas bij de volgende gelegenheid, 50 Km verder, nemen we koffie en iets erbij. En verder maar weer via Opitiki en Whakatane. Omdat we tijd zat hebben nemen we een uurtje rust op het strand en gaan dan verder naar Rotorua. Je ruikt al van verre dat je de stad nadert, het stinkt hier ontzettend naar zwavel. Kort voor Rotorua gaan we naar Hells Gate, een Geothermisch park met stomende gaten, pruttelende modderpoelen geysers en kokende meren. Prachtig en indrukwekkend om te zien, maar $35 dollar entree pp is wel veel. Verder maar weer, het laatste stukje naar Rotorua waar we 2 nachten zullen blijven. In Rotorua met behulp van de Garmin een leuke backpacker gevonden midden in de stad, schoon, gezellig en niet te duur. Na dat we de boodschapjes in huis hebben gehaald koken we onder het genot van een biertje ons potje, drinken een bakkie en ook nog een biertje en zoeken dan het mandje op.