Reis naar Schotland deel3
Meerdaagse rit Schotland 20-28 mei (deel 3 slot)
In de nacht van donderdag op vrijdag 26 mei zijn in onze dromen alle whisky’s nog eens
rustig de revue gepasseerd, van zoenen met een asbak tot een prettig lichte rooksmaak, van
zacht op de tong tot wreed in de strot. Niet vreemd dat de motor vrijdag ochtend wat start
problemen heeft.
Vandaag is het een dagje dat ieder naar eigen idee kan indelen. Er is een route met bezoek
aan ………...een whisky stokerij, je kunt er zelf op uit trekken en je kan “thuis” blijven. Dat
laatste doet niemand. Daar is het ook een veel te mooie dag voor. Een groot gedeelte van
de groep rijdt de rode route, als laatste van de door Dries uitgezette routes. Deze route met
een lengte van 231 km brengt de deelnemers bij de Aberfeldy Whisky Stokerij. Dat blijkt een
schot in de roos. Onder de indruk van het vakmanschap en de smaak kan de dag niet meer
kapot. Er wordt genipt aan de glaasjes in de stokerij en er wordt ingeslagen ter herinnering
aan deze mooie trip.
De anderen brengen een bezoek aan Historic Falkland Palace and Village, een
indrukwekkend stuk geschiedenis opgesierd met een mooie “garden”. Jan en Carl besluiten
met de Mercedes 170 de middag aan het strand van Lower Largo door te brengen. Helaas
blijken ze daarna de auto niet meer in te kunnen. De keyless entry herkent ze met hun rood
verbrande koppen niet meer! Na eerst zinloos 5 minuten op de auto ingepraat te hebben,
werd ijzerdraad geregeld. Met allerlei oogjes, lusjes van boven, van opzij etc. werd
geprobeerd in de stalen dame in te breken. Helaas zinloos. Kom daar nog maar eens om
met de moderne auto’s van tegenwoordig. Daar ben je in een vloek en een zucht binnen!
Maar niet in de Mercedes uit 1948. Uiteindelijk hebben we de zwakke plek van de dame
gevonden en nee, die vertellen we niet!
Toen iedereen terug was in Balgeddie House Hotel bleek daar een echte Schotse bruiloft
gevierd te worden. De Cadillac Biarritz Convertible bleek bij bruid en bruidegom erg in de
smaak te vallen. De bruiloft gasten wilden alles van de auto weten en de motorkap moest
natuurlijk open. Dat bracht Lucy op het idee een intieme vraag te stellen aan een Schot met
rok (en die waren er meer dan voldoende op het feest) was het nou een fabeltje of was het
echt: droegen ze iets onder die rok of….... Aan het rode hoofd van Lucy te zien heeeel
weinig……
Na een prima diner werden Dries en Anja nog in het zonnetje gezet voor het vele werk bij
het uitstippelen van de routes en het maken van het omvangrijke route boek. Het bleef
daarna op onze laatste avond nog lang gezellig.
Zaterdag 27 mei was het helaas tijd voor de terugreis. Na een uitstekend ontbijt trokken wij
ons terug in de gelagkamer. Wim Dogterom had een prachtig lied geschreven en de
avonturen van afgelopen week op hilarische wijze op rijm gezet. Iedereen zong uit volle
borst mee. Wim heeft er een onmisbare traditie van gemaakt.
Dan is helaas het moment aangebroken waarop we afscheid moeten nemen van Balgeddie
House Hotel en het personeel dat ons in de watten heeft gelegd. Iedereen was het er over
eens: het was een geweldig verblijf, uit nood geboren, maar kon niet beter.
Voor vertrek worden alle vloeistoffen in de auto’s zorgvuldig gepeild, de ruiten en spiegels
gepoetst, de bandenspanning nog eens gecontroleerd en toen draaiden we voor de laatste
rit op Schotse bodem de weg op. Opnieuw de grote hangbrug over bij Inverkeithing over de
baai Firth of Forth. Tot zover gaat het prima, maar dan doemt Edingburgh op. Met een ruim
omtrekkende beweging wordt geprobeerd de stad te ontwijken. Helaas zijn er een aantal die
hier het spoor bijster raken. Een deel van de groep neemt de E15 naar het oosten, het
grootste deel de 68 in zuidoostelijke richting en er zijn zelfs leden gespot op weg naar
Glasgow…...Gelukkig beschikken we allemaal over een uitstekend richtingsgevoel en al snel
had toch iedereen Newcastle weer in de peiling. In het Northumberland National Park
passeerden we de Schots-Engelse grens en toen ging het snel en waren we ruim op tijd
voor de boot in Newcastle. Iedereen had de reis gelukkig zonder problemen volbracht, zelfs
Jan en Herman met de Delorean.
Nog even de laatste britse ponden wegwerken in een groot shopping centre, want met de
Brexit in het vooruitzicht moet je absoluut van die ponden af. Daar leek het tenminste sterk
op….
Voldaan sloten we aan in de rij naar de ferry en toen begon het lange wachten, wachten,
wachten. Zo leek het tenminste wel…….Eindelijk konden we de boot op en op het achterdek
konden we van een mooie zonsondergang genieten.
Ook het buffet aan boord was geweldig, veel keus en van goede kwaliteit.
Aan boord is voldoende vertier om de nacht door te komen, maar ook de de bedden en
hutten zijn prima…
Zondagochtend komen we met stralend weer aan in IJmuiden. Na een vorstelijk ontbijt
krijgen Jan van Dits en Carl Dis nog een flinke pluim voor hun bijdrage, omkleed met een
leuk verhaal en lekkere versnaperingen.
In IJmuiden nemen we afscheid van een deel van de groep, want niet iedereen rijdt naar het
oosten. De rest vertrekt voor een rit over de dijk Enhuizen-Lelystad. Midden op de dijk,
onder het genot van een kop koffie en een uitsmijter, kijken terug op een geweldig verblijf in
Schotland. Veel gezien, mazzel gehad met het weer, aardige mensen ontmoet, prachtige
routes gereden met onze oldtimers en genoten van een fantastisch reisgezelschap. Allemaal
hartelijk bedankt!
MAC de Holterberg in Scotland
melodie Lenny Kuhr “de Troubadour” © Wim Dogterom
De route van de reis was lang, we moesten naar IJmuiden toe
Het liep heel voorspoedig en plots was er pech
Een draadje hier, een schroefje daar en alles kwam weer voor elkaar
En-aan-boord van de boot was de opluchting groot REFREIN (laaaa,laa,laa,laaaa,la,ala,la la, etc.)
Hotel stond bij de aankomst klaar, de bar werd vol en drinken maar
daar bleven we toen tot het diner begon
We moesten toen een keuze doen, uit alles wat de kok had staan
Maar ‘t onthouden daarvan was de moeilijkste taak REFREIN
De routes waren mooi en kleur, maar over routenummers was gezeur
Maar we hebben ons toch heel errig prima gered
En als je soms verdwaalde dan, dan was je nog geen slechte man
Want eventjes zoeken en het was voor elkaar REFREIN
Op maandag rond het Schiereiland, dat was een aardig stukje want,
We moesten nog wennen aan al het verkeer
De reis ging naar Sint Andrews toe, en verder Dundee en dan Perth
De brug dan weer over en terug naar ‘t hotel REFREIN
Op dinsdag was het roze weg, en Jan en Herman hadden vette pech
De tank was vol, maar bezine kwam niet
Er werd fluks materiaal besteld, dat overkwam met veel geweld
En toen deed de DeLorean het, maar ja, voor hoe lang REFREIN
Intussen waren wij gestart en reden wij behoorlijk hard
Want twee meren ronden dat moesten we doen
Het eerste meer dat ging nog wel en het was eigenlijk kinderspel
Maar volgende meer werd door weinigen gehaald REFREIN
Op woensdag had Jan iets leuks bedacht, we werden met de bus gebracht
En dat was klasse en zorgde voor rust
Onze chauffeurs die hadden vrij, en werden naar Edinbourgh gebracht
En daar dan maar lopen en genieten van de sfeer REFREIN
Op donderdag was er weer pech, het was de DeLorean voor de 2de keer
wat rubber in de tank en hij wilde niet meer
Maar zij waren toch in hun sas, ze kregen hulp en ook een mok melk
En hij kon weer showen met zijn mooie car REFREIN
Vandaag was heel de dag normaal en Whiskey was ons rust portaal
We drinken er koffie en namen wat cake
De rondleiding was een groot succes, want Whiskey maken was de les
De prijzen ervan waren hoog, en de gekochte fles werd klein REFREIN
Dit is het einde van het lied, en protesteren hellept niet
We gaan nu aan de drank voor de allerlaatste nacht
En morgen dan weer fit naar huis, eerst naar NewCastle, dan de boot
een nachtje slapen en dan rechtstreeks naar huis
De dank aan de organisatie die is groot, dus Jan en Carl bedankt en ook
aan Dries onze dank voor het werk aan de kaart
En Jan, als je niet meer in de auto kan, wees dan gewoon een flinke man
En sla dan de ruit in, met dit weer kon dat best REFREIN en einde