WAF ON-TOUR 2011 (deel 4)

Plaats gevonden op: 
vrijdag, 2 september, 2011

Dag 8 vrijdag 2 september,
Zoals afgesproken hebben we ontbijt om 8 uur. Echter Wim is vroeg wakker en is gaan kijken of er al koffie is om half acht helaas om kwart voor acht is er wel koffie en de meeste gasten inclusief die andere 5 uit Nederland zijn wakker. Een typisch Frans licht ontbijtje laten we ons smaken, met de nodige koffie om wakker te worden. Om half negen moeten de krukassen draaien om op tijd bij de bandenwissel te zijn.

Om 10 uur in Grenoble voor de bandenwissel precies op tijd, koffie bij de buurman en na 1 uur rijden we weer! Echter bij het afrekenen komen we er achter dat we bij de verkeerde pitstop staan en de korting is iets minder groot dan was afgesproken met de hotelbaas. Toch nog goedkoper dan in Nederland. We overwegen om allemaal hier de banden te wisselen ze zijn toch op!

Op naar de Nederlandse tour berg Alp d’Huez om te rijden niet zo’n speciale berg, misschien voor de wielrenners onder ons! Heeft alleen maar haarspeldbochten. Boven iets voor de kleine honger en weer naar beneden! De Hollandse bocht (7) is mooi oranje gekleurd! Komen nog over een brug waar ze in de weekends bunjee jumpen. Deze lijkt heel hoog ?? Even pauze voor wat foto’s. De rit naar boven op de col de Monée is mooier en spectaculairder dan de Alp d’Huez.

Mooie dag en iedereen komt aan zijn trekken! We korten de route iets in i.v.m. een route barrière Echter zou dit een rustdag zijn en toch rijden we nog een 339 Km. Half zes weer terug bij hotel aan de traditie werken en douchen en overleggen of we morgen de lange of de korte route nemen. Wel of niet de Col du Galibier die is toch 2645mtr hoog.

Tijdens het eten is besloten om dit toch te doen maar dan moeten we vroeg opstaan de wekker wordt gezet op half zeven. ’s Avonds wordt er betaald en ontbijt geregeld voor 7 uur om om 7.30 uur te kunnen vertrekken.

Het oostelijke dialect klinkt in Frankrijk toch hetzelfde als thuis, we treffen 2 stellen uit Zelhem en drinken er nog een “met de jas aan” en dan vroeg naar bed om morgen toch nog te mogen rijden!!

Dag 9 zaterdag 3 september.
Om 7.00 uur de motoren bepakt en bezakt er is nog geen beweging in de keuken en om 10 over 7 zit de deur nog op slot en we besluiten om weg te rijden. We nemen bij de eerste tankstop ons ontbijt met wat broodjes zo wordt er besloten. Er wordt nog wat getreuzeld, of de deur dan toch nog open gaat maar, nee hoor, om half acht starten we voor de laatste etappe om toch de Col du Galibier te doen.

We rijden een uurtje over een snelweg en dan tanken en broodje met koffie. Daarna nemen we de afslag richting de Galibier, we moeten dan eerst nog even over de Telegraph. Hier fietsen wel heel veel wielrenners. Als we de Galibier op willen rijden is deze dicht vanwege een fiets evenement “Climbing for life”. De opbrengst gaat naar de astmabestrijding en onderzoek.

Met tegenzin rijden we dan maar terug naar de snelweg in de bergen zijn er geen sluipweggetjes of “shortcuts”. Dan op de snelweg even een beetje tijd inhalen, om om 14.00 uur in Alessandria aan te komen motoren stallen en de bagage eraf halen, met koffers gaat dit toch wel iets makkelijker, alles meesjouwen dan maar, bij 30 graden? Binnen 30 minuten kunnen we de trein al op rijden. Vastsjorren gaat prima foto’s gemaakt.

Op naar een terras biertje drinken en een tosti eten, en belangrijkste mensen kijken. Er wordt plotseling nog een sprintje getrokken door Henk en Marcel er stond een vrouwtje (bleek achteraf) met een BMW op vallen bij het voorsorteren, ze waren net te laat. Ze viel toch nog, wel even, galant als ze zijn, geholpen met het rechtopzetten van het gevaarte.

Het is dan ook zo 5 uur, bagage ophalen en naar de trein 17.35 vertrek. Maar de heren moeten nog een sanitaire stop inlassen. En met al onze bagage helemaal naar de voorkant van de trein lopen. Waar onze coupe is. Ik kon hier niet douchen maar dit was bijna nodig.

Half zes verlaten we het station zonder dat we een stuur vasthouden voor het eerst laten we ons rijden, weer eens wat anders. Om kwart voor acht een warme hap en wat bier. We vragen of de restauratie wagen beschikbaar is, echter die is nu nog bezet door de mensen die een diner besteld hebben.

Trein stopt in Domodossola en Basel om van machinist en loc te wisselen, op het perron wordt onder deskundig toezicht van 6 technische mensen de loc gewisseld door een dame!! Iedereen is verbaasd. Blijkt dat de organisatie die deze treinreis mogelijk maakt zelf voor personeel moet zorgen. En aangezien afspraken met Italianen toch altijd lastig zijn te maken hoopt iedereen dat dit goed komt.

Als alles gelukt is worden er nog wat versnaperingen tot ons genomen in de coupe. Om 11 uur nog even naar de restauratie wagen bijna de hele trein door slingeren en schuifdeuren door. 2 consumpties en ze komen ons vertellen dat de “kroeg“ om twaalf uur gesloten wordt. Het personeel moet aan de uren denken morgenvroeg om 7 uur moet het ontbijt geserveerd worden! Wij lopen weer terug en overal is het rustig in de coupe’s, misschien is het voor ons ook wel nuttig om te gaan slapen.

Dag 10 zondag 4 september,
Na een goede onrustige nacht met veel heen en weer geschud over de rails, heeft iedereen toch goed geslapen. Om een uur of 7.00 staan de meeste vlotters wel hoog genoeg om te gaan afwateren.

Sabine ons afdelingshoofd van het rijtuig wil als we toch wakker zijn de bedden afruimen, dan komt niet iedere coupe tegelijk. Ze word snel geholpen door een aantal behulpzame motorrijders.

Als we naar buiten hebben gekeken en gefilosofeerd hebben waar we op dit moment rijden, komt ze al met het ontbijt. Dit word vakkundig naar binnen gewerkt en de Nederlandse grens komt al inzicht! We stoppen in Venlo waar wederom van Loc gewisseld wordt en van machinist. In ieder land zijn de regels anders en misschien heeft het ook iets te maken met het rijtijdenbesluit.

Om half 10 komen we aan in ’s Hertogenbosch op perron worden we uitgezwaaid door onze persoonlijke assistente Sabine en moeten we wachten op het rangeren van de delen waar de auto’s op staan en het deel waar onze motoren op staan. Deze word ook tegen een perron gereden zodat we niet over het hele treinstel hoeven te rijden, het is wel heel erg laag. Zowel tijdens het laden als het ontladen van de motoren is er helmplicht. Wat voor een van onze rijders ook wel nodig was, anders??

De bagage word weer op de motoren geknoopt en anderen hebben met de koffers het iets makelijker, richting het Sallandse grondgebied. Onderweg heeft er nog één een beetje dorst en er moet toch nog getankt worden, nog een keer een kop koffie en dit was dan 10 dagen Pyreneeën. Er wordt afscheid genomen en overlegt dat er in de winter nog een evaluatie komt als alles digitaal is verwerkt! Aan film, foto en tekst?

Het was mij en de anderen een woest genoegen om dit mee te mogen maken, met hier en daar wat “kleine” schades is alles eigenlijk vlekkeloos verlopen.

Anton, Wim, Willy, Henk, Marcel en Dik

Back to Top